خلاصه ضرورت اجرای طرح

طبق گزارش مرکز تحقیقات پیشگیری اولیه از بیماری های قلب و عروق با همکاری دپارتمان پیشگیری از بیماری های قلب و عروق و بیمارستان مرکز قلب تهران سال گذشته، به ازای هر ۱۰۰ هزار ایرانی، ۲۷۷ نفر جان خود را بر اثر بیماری های قلبی – عروقی از دست داده اند. سهم مرگ های ناشی از بیماری های قلبی عروقی در ایران از کل علل مرگ، از ۲۵ درصد در سال ۶۹ به بیش از ۴۴ درصد در حال حاضر افزایش یافته است. نقایص قلبی عروقی، جراحات و بیماری های دژنراتیو اغلب نیاز به مداخله جراحی و استفاده از مواد و مجراهای یا عروق جایگزین قابل پیوند دارند. پیوندهای عروقی سنتی ساخته شده از پلیمرهای مصنوعی، بافت‌های حیوانی و جسد یا عروق اتولوگ تقریباً یک قرن است که با نتایج مشخصی مورد استفاده قرار می‌گیرند اما در شرایطی که بیماران نیاز به عروق با دوام بالا و باز بودن طولانی‌مدت و عدم حساسیت به عفونت دارند این نیاز بی پاسخ مانده و براورده نشده است. ایمنی زایی مرتبط با خطر رد و التهاب و شکست مکانیکی عروق است (۱). تحقیقات برای بررسی این محدودیت‌ها در حال بررسی راه‌های متنوعی مانند ژن درمانی، سلول درمانی، برنامه‌ریزی مجدد سلولی و مهندسی زیستی بافت انسانی و اندام‌های جایگزین است. مجراهای عروقی مهندسی بافت، چه با سلول های اتولوگ زنده یا سلول زدایی شده، خط مقدم فناوری عروق هستند. توانایی طراحی و تولید عروق آسلولار بی‌خطر و موثر می‌تواند به عنوان جایگزینی برای عروق آسیب‌دیده در بیماران باشد، که ممکن است به دلیل بیماری‌های قلبی و عروقی یا حوادث دیگر نیاز به جراحی ترمیمی داشته باشند. این تکنولوژی می‌تواند در جراحی‌های ترمیمی و بازسازی بافت عروق موثر واقع شود، از جمله جراحی‌های قلبی، عروقی و گاهی درمان برخی از انواع سکته‌ها. استفاده از سلول‌های ماهیچه‌ای و داربست زیستی تخریب پذیر می‌تواند نیاز به منابع زنده در طول فرایند را کاهش داده و احتمال ایجاد عوارض بعدی را کمتر کند. این کار به توسعه فناوری‌های جدید در زمینه جراحی ترمیمی کمک می‌کند و می‌تواند یکی از مبانی اصلی در تکنولوژی‌های آینده جراحی باشد. استفاده از عروق آسلولار می‌تواند خطرات جراحی را کاهش داده و زمان بهبودی بیمار را کوتاه‌تر کند.

مجری طرح: دکتر عارفه جعفریان