بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر واقعیت مجازی بر embodiment در افراد قطع عضو یک طرفه بالای زانو خواهد بود. علاوه بر آن با توجه به اینکه در مطالعه حاضر، نوع مداخله مورد استفاده یک تکنولوژی جدید در حوزه توانبخشی محسوب می شود و در حقیقت افراد در تعامل با این تکنولوژی قرار می گیرند، لازم است که تجربه کاربری این افراد مورد بررسی قرار گیرد.

اخیرا، توسعه فناوری های جدید، ظهور ابزارهای درمانی جدیدی را تحت عنوان واقعیت مجازی ترویج داده است که نه تنها می توانند به تقویت فرآیندهای انعطاف پذیری مغز و افزایش بازیابی عملکردی کمک کنند، بلکه سطح بالاتری از انگیزه و پایبندی به درمان را برای بیماران فراهم می کنند. علاوه بر آن، تاکنون هیچ کدام تاثیر واقعیت مجازی فراگیر را بر روی تقارن به عنوان یکی از شاخص های اصلی راه رفتن پروتزی بررسی نکرده اند.

قریب به سه دهه از زمان معرفی معیار استاندارد Lund-Mackay scoring می گذرد و همچنان این معیار تشخیصی تصویربرداری به دلیل سادگی و تطابق بالا با یافته های بالینی، بعنوان یکی از معیارهای استاندارد تشخیصی سینوزیت مزمن شناخته می شود. از این رو مطالعه ی حاضر طراحی گردید تا با معرفی و ارزیابی یک معیار پیشنهادی مبتنی بر Lund-Mackay scoring به بررسی همبستگی آن با معیارهای تشخیصی استاندارد و نیز تطابق با یافته های رایانشی به دست آمده از تصاویر تشخیصی به کمک هوش مصنوعی بپردازد.