مطالعه مقدماتی بررسی اثربخشی فاژتراپی در درمان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به درمان های استاندارد در آسیب دیدگان جنگ: گزارش موارد

خلاصه ضرورت اجرای طرح

استئومیلیت یکی از چالش برانگیزترین عوارض مرتبط با جراحات جنگی محسوب می شود که درمان آن به دلیل ایجاد عفونت های مزمن و مقاوم، مستلزم اعمال جراحی متعدد و آنتی بیوتیک درمانی های وسیع و طولانی است. سودوموناس آئروژینوزا یکی از شش پاتوژن گروه ESKAP است که عامل % ۸از عفونت های بیمارستانی در ایالاتمتحده به شمار می رود و یکی از مهمترین عوامل بیماری زا بویژه دربخش های درمانی، افراد دچار نقص سیستم ایمنی و نیز مجروحین و آسیب دیدگان جنگ است که به دلیل ایجاد عفونت های مزمن و نیز تشکیل بیوفیلم بسیار مورد توجه است. همچنین به دلیل ایجاد عفونت های شدید، امکان ایجاد و انتشار مقاومت به تمام آنتی بیوتیک های موجود و گسترش کلون هایی که پرخطر نامیده می شوند تهدیدی جهانی محسوب می شود و نیاز مبرم وجود دارد تا به صورت اضطراری و با عزمی راسخ مورد مطالعه قرار گیرد. در سال های اخیر شیوع مقاومت چند دارویی) (MDRو مقاومت دارویی وسیع (XDR) بسیار افزایش یافته است و نرخ مقاومت در نواحی جغرافیایی مختلف % ۱۵-۳۰برآورد می شود. به طوریکه تعداد مرگ ناشی از این عفونت در ایالات متحده از حدود ۴۰۰مورد در سال ۲۰۱۳به ۲۷۰۰مورد در سال ۲۰۱۷رسیده است. اگرچه استفاده از آنتی بیوتیک ها درمان استاندارد این عفونت به شمار می روند، اما ظهور ارگانیسم های مقاوم و نیز تصمیم شرکت های دارویی بزرگ مبنی بر عدم انجام پژوهش در زمینه داروهای آنتی باکتریال جدید، استفاده از درمان های جایگزین را ایجاب می نماید که در این میان فاژتراپی از اهمیت بسزایی برخوردار است. باکتریوفاژها ویروس های اختصاصی باکتری هستند که در سال ۱۹۱۵برای اولین بار شناسایی شدند و تا حدود یک دهه پیش از کشف پنی سیلین برای درمان عفونت های باکتریایی مورد استفاده بوده اند. همچنین در دوران جنگ جهانی دوم به دلیل کمبود و عدم دسترسی کشورها به آنتی بیوتیک ها کاربرد گسترده ای در درمان عفونت ها داشتند. اما روی کار آمدن آنتی بیوتیک ها در اواسط قرن بیستم و نیز درک بهتر اصول بهداشتی و بیماری ها موجب مهجور ماندن این روش بعد از کشف آنتی بیوتیک ها گردید. با اینحال در سال های اخیر به دلایل متعددی از جمله نگرانی های آژانس های سلامت و نیز پزشکان در خصوص مشکل روزافزون مقاومت به ترکیبات آنتی باکتریال توجهات مجدد به پژوهش های این حوزه معطوف گردید و امروزه بسیاری بر این عقیده اند که فاژتراپی می تواند جایگزین پویایی برای آنتی بیوتیک به شمار رود. همچنین، این موجودات به صورت اختصاصی طیف قلیلی از میزبان ها را هدف می گیرند، تکثیر می شوند، سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک را نیز می کشند، اثرات بسیار خوب برروی بیوفیلم ها دارند و اثرات ایمونولوژیکی محدودی در انسان ایجاد می کنند. از آنجاییکه سودوموناس آئروژینوزا یکی از مشکل ساز ترین پاتوژن های فرصت طلب در عفونت های بیمارستانی است، امروزه بخش زیادی از مطالعات در زمینه فاژتراپی بر این باکتری متمرکز شده است که نتایج امیدبخشی نیز داشته اند. مطالعه حاضر به منظور بررسی مقدماتی اثربخشی فاژتراپی در درمان عفونت های موضعی با سودوموناس آئروژینوزای مقاوم طراحی شده است با این امید که قدم های ابتدایی در مسیر استفاده از فاژ ها برای درمان عفونت های مختلف برداشته شود.

مجری طرح: دکتر مهدی رضایی