خلاصه ضرورت اجرای طرح

قطع عضو یکی از جدی ترین نقص های حاضر دنیا محسوب می شود که می تواند تاثیرات زیادی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. اغلب استفاده از یک پروتز به عنوان راهکار درمانی مناسب در این افراد در نظر گرفته می شود. با این وجود مطالعات نشان می دهند که بخش زیادی از افراد از پروتز خود رضایت کافی ندارند و آن را نمی پذیرند. تحقیقات نشان می دهند علاوه بر خصوصیات فیزیکی پروتز، حس افراد از پروتز و تعامل آن با بدنش، به صورتی که آن را عضوی از بدن خود بدانند ، تاثیر زیادی بر رضایت افراد از پروتز دارد. این حس که به آن embodiment گفته می شود تحت تاثیر فاکتورهای زیادی است. واقعیت مجازی ( VR) یک نمونه از ابزارهایی است که نه تنها امکان جایگزینی بدن واقعی یک فرد را با نمایش مجازی می دهد، بلکه با ایجاد تحریکات چندحسی امکان تعامل بلادرنگ برای کاربر فراهم می کند. در نتیجه، به فرد این امکان را می دهد، تا در یک بدن مجازی احساس تجسم (Embodiment) کند. مطالعات مختلفی تاکنون به بررسی embodiment و واقعیت مجازی پرداخته اند، اما تاکنون مطالعه ای که از واقعیت مجازی برای ایجاد حس ایمبادیمنت در افراد استفاده کننده از پروتز پرداخته شده باشد، انجام نشده است. با توجه به اینکه استفاده از واقعیت مجازی منجر به افزایش حس مالکیت، کنترل اندام و حتی کاهش درد می شود، فرض ما بر آن است که استفاده از واقعیت مجازی در توانبخشی پروتز، منجر به بهبود حس تجسم از طریق افزایش مالکیت و کنترل فرد بر روی پروتز شده و در نتیجه با افزایش embodiment که یکی از عوامل موثر در ایجاد حس رضایت افراد از پروتز است، منجر به افزایش حس رضایت افراد خواهد شد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر واقعیت مجازی بر embodiment در افراد قطع عضو یک طرفه بالای زانو خواهد بود. علاوه بر آن با توجه به اینکه در مطالعه حاضر، نوع مداخله مورد استفاده یک تکنولوژی جدید در حوزه توانبخشی محسوب می شود و در حقیقت افراد در تعامل با این تکنولوژی قرار می گیرند، لازم است که تجربه کاربری این افراد مورد بررسی قرار گیرد. در نتیجه هدف بعدی این مطالعه، ارزیابی تجربه کاربری افراد در مواجه با این واقعیت مجازی است

مجری طرح: دکتر نورالدین نخستین انصاری