عنوان طرح تحقیقاتی : تاثیر کوتاه مدت واقعیت مجازی بر تقارن و پیامدهای راه رفتن در افراد قطع عضو یک طرفه زیر زانو

در افراد قطع عضو اندام تحتانی به علت از دست رفتن قسمتی از سیستم حسی و حرکتی، اغلب راه رفتن چالش برانگیز است. از سوی دیگر، استفاده از پروتز به عنوان یک وسیله مکانیکی بیومکانیک راه رفتن در این افراد را تغییر می‌دهد. این افراد در مقایسه با افراد سالم نه تنها با سرعت کمتری راه می‌روند بلکه از تقارن کمتری در طول راه رفتن برخوردارند. از این رو، از اهداف اصلی توانبخشی عصبی بعد از قطع عضو، یافتن مداخلاتی است که رسیدن به الگوی راه رفتن متقارن و مشابه به افراد سالم را تسریع می‌کند. اخیرا، توسعه فناوری‌های جدید، ظهور ابزارهای درمانی جدیدی را تحت عنوان واقعیت مجازی ترویج داده است که نه تنها می‌توانند به تقویت فرآیندهای انعطاف‌پذیری مغز و افزایش بازیابی عملکردی کمک کنند، بلکه سطح بالاتری از انگیزه و پایبندی به درمان را برای بیماران فراهم می‌کنند. این تکنولوژی بیماران را در یک محیط آموزشی کاملا ایمن به چالش می کشد. از سوی دیگر، به واسطه امکان بازخوردهای سریع و تحریک چندحسی، تشویق بیماران و افزایش انگیزه آنها برای انجام تمرینات و افزایش شدت و تکرار آنها، یادگیری حرکتی را تقویت می کند.. مطالعات گذشته، نشان داده اند، واقعیت مجازی در بهبود تعادل، راه رفتن در افراد قطع موثر است. با این حال، جمع بندی مطالعات انجام شده در این حوزه نشان می دهد، که اگرچه تاکنون بررسی های زیادی در این حوزه انجام شده است، اما کم بودن حجم نمونه، یکسان نبودن متغیرها و روش های ارزیابی و حتی نوع مداخلات باعث شده است، پراکندگی زیادی در نتایج بدست آمده از این مطالعات مشاهده شود. علاوه بر آن، تاکنون هیچ کدام تاثیر واقعیت مجازی فراگیر را بر روی تقارن به عنوان یکی از شاخص های اصلی راه رفتن پروتزی بررسی نکرده اند. بنابراین به نظر می رسد انجام مطالعه ای که از این نگرش به بررسی اثر واقعیت مجازی فراگیر بپردازد ضروری است. از طرف دیگر، تمرکز اصلی این مطالعات، تنها بر اثربخشی این تکنولوژی و بهبوود پارامترهای مورد ارزیابی بوده است، حال آنکه، در هنگام ارزیابی تکنولوژی، یکی از مهم ترین فاکتورهایی که می تواند بر اثربخشی ابزار تاثیر بگذارد، نحوه تعامل فرد با تکنولوژی و در حقیقت تجربه فرد است. درک و شناخت فاکتورهایی که تجربه فرد را در هنگام استفاده از واقعیت مجازی بهبود می بخشد، به توسعه هر چه بیشتر این سیستم ها کمک خواهد کرد. به همین دلیل، دومین هدف مطالعه حاضر، ارزیابی تجربه افراد در مواجه با واقعیت مجازی فراگیر می باشد.

مجری طرح: دکتر نورالدین نخستین انصاری